اندیشمند  بی عمل  و  بی زبان  و  بی قلم  همچون  زنبور بی عسل  است  پشت  شیشه ی  پنجره.

شاید  بهتر  باشد  به جای  انتخاب  بین  بد  و  بدتر  و  بدترین  دست نگه دارم.  شاید...

سرمایه ی ایرانی  تنها  به  ریال  نیست.  دانش  و  استعداد علمی  هم  سرمایه است؛  چیزی  که  تولید ملی  بیش  از  هر  چیز  دیگری  به  آن  نیازمند است.

حالا  ما  می گوییم  1تا...

بین  خودمان  باشد  فوق فوقش  ما  1  1تاییم.

1  قراری  گذاشتیم  با  1ی...

نوشتم  یادم  نرود.

این همه برنامه ریزی  برای  فوق فوقش  100  سال دیگه...

اما  برای  بعدش  چی؟...

حالا  چه  فرقی  می کنه  حمال باشی  یا  پرفسور...


پ.ن:
یاد  خیام  هم  گرامی.

باز نشر؛

با مناسبت.