امروز  یک  به  رنگ  صورتی  جذاب  دیدم.
تنها  جذاب.
و  یادآور.
و غمناک. 
و  دیگر هیچ.

اسمش  را  می گذارم  "توهم هوش" و  رد  می شوم.

"سی و هشت  نفر  و  اندی"  و  من ی  که   ~ تمام  مشکلم  همان  اندی است!

خصوصیتی احمقانه، شایع و شاید جالب(!):
"اندیشمندی ِ جالب": اندیشه درباره ی چگونگی انجام؛ نه چرایی کاری. اندیشمندی مرتبه ی اول.

پ.ن: که تا می خواهی از آن عبور کنی، یا به محض ورود به حوزه ی چرایی، مرجح است که به هپروت بروی!

...باقی  همه  بی حاصلی و  بی خبری بود