مهاجران

به اطلاع خوانندگان شریف و انبوه یکتا می رساند؛ هذیان ها را زین پس در نشانی

https://1taa.wordpress.com

(http://1taa.allalla.com)

خواهید یافت.


و شاید شما هم اکنون در حال هدایت به سوی نشانی جدید باشید...

برای آن  سه  نقطه ی آخر بعضی مطالب اینجا  چند  معنا یافتم:

• منظور را نرساندم  شما خودت را برسان.
• بازبینی شد.
• ادامه دارد.
• به جای کلمات هم خانواده ای که انسان های باسواد برای لفاظی  در نوشتار یا گفتار خود به کار می برند، به کار رفته است.

...

خواندن گروه آن هم متناهی اش... که بیشتر کنکاش است تا خواندن... نگران کننده است...

از آن بابت که ته اش چیزی برای ما باقی مانده باشد 

برای 

کشف!

آن هم در این (x,y,z,t) خراب...

می نویسم

می خوانیم، مثنی نیمه حاضر مختلط

نقطه.

زور یظافل

ممکن ه  این جور به نظر نیاد

ولی

اون جور نیست که به نظر می آد

یک  بنده خدایی  بود  که  قبول  شدنش  در  دانشگاه  رو  به  باز شدن بخت ش  تعبیر کرد.

حالا  فکر  می کنه  در  دانشگاه  چه  خبره...

اون بنده خدا...

که...

می شناسیمش؟

بدترین بهترین ها بودن  بهتر  است  از  بهترین بدترین ها بودن.

بودن  حد  ندارد.

این  روزها  بیش از  همه  چیز  وقت تلف کردن  را  دوست دارم.

نفس های آدمی، گام های اوست به سوی مرگ.

نه  تنها  تا کنون کاری نکرده ام؛  بلکه  قرار هست  که  در  آینده  نیز  کاری نکنم.

بی خیال آرمان مارمان...

پ.ن. دیگر مرد شده ایم، و بزرگ.

آرزوهای  جوانی  درست ترند؛ چون  پاک تریم، جوانمرد تر، آدم تر؛

که  می خواهیم  دنیا  را  عوض  کنیم، که  باید  چنین باشد.

و  شاید  از  چیزی  بد ت  بیاید  که  برایت  خوب است

و  شاید  از  چیزی  خوش ت  بیاید  که  برایت  بد است

همیشه  چیزی  برای  غمگین بودن  هست...
همیشه  چیزی  برای  خوشحال بودن...
حال  ما  بسته به  این  است  که  به  کدام  شان  بیاندیشیم.

بسیار خوب...
من  در  بیداری  مسائل عمیق  و  پیچیده ی  فلسفی  مطرح می کنم  و  در  خواب  پاسخش  را  با  1  داستان کوتاه  دریافت می کنم.


احیانا  Any question  ِ فلسفی؟

thedoghousediaries.com

http://thedoghousediaries.com

نشان دهید  در  1  جمع  دست کم  2 نفره،  دست کم  2  نفر  وجود دارند  که  تعداد  یکسانی  دوست  در  آن  جمع  دارند.

1  سوال  خیلی  اساسی  این است  که  دنیای  خارج  چرا  باید  مهم باشد.

امر به منکر روز:
گاهی  می توان  به  جای  نقدهای  اصولی  از  ناسزاهایی سزاوار  بهره برد.

تا  آن جا  که  به  1  اندیش(ه)مند  مربوط  است  مردم  خیلی  نادان اند.
تا  آن جا  که  به  مردم  مربوط است  1  اندیشمند  زیاد  نق می زند.

نمی دانم  چه اصراری است  که  یا  همه ی 1 چیز را داشته باشی  یا  کنارش  بگذاری.  واقعا نمی دانم.

تعریفی  از  عدالت  بود  که  می گفت  عدالت  قرار دادن هر چیز است  در  جای خودش.

دو گزاره:
به هنگام  اتمام  کار  بیشتر  پیشه وران  ابزار  خود  را  در  کارگاه  خویش  جا  می گذارند.
تفکر  ابزار  1  پژوهشگر است.


پ.ن.
قیاس شود با "کورزه گر  از  کوزه  شکسته  آب می خورد".

بیاییم  امروز  نقد  نکنیم (نق نزنیم)

زندگی  چه  زیباست...

چه  اصوات  دل انگیزی...

چه  هوای  بهاری ای...

چه  روز خوبی...

من چقدر  خوشحالم...

...

اندیشمند  بی عمل  و  بی زبان  و  بی قلم  همچون  زنبور بی عسل  است  پشت  شیشه ی  پنجره.

شاید  بهتر  باشد  به جای  انتخاب  بین  بد  و  بدتر  و  بدترین  دست نگه دارم.  شاید...

سرمایه ی ایرانی  تنها  به  ریال  نیست.  دانش  و  استعداد علمی  هم  سرمایه است؛  چیزی  که  تولید ملی  بیش  از  هر  چیز  دیگری  به  آن  نیازمند است.

حالا  ما  می گوییم  1تا...

بین  خودمان  باشد  فوق فوقش  ما  1  1تاییم.

1  قراری  گذاشتیم  با  1ی...

نوشتم  یادم  نرود.

این همه برنامه ریزی  برای  فوق فوقش  100  سال دیگه...

اما  برای  بعدش  چی؟...

حالا  چه  فرقی  می کنه  حمال باشی  یا  پرفسور...


پ.ن:
یاد  خیام  هم  گرامی.

باز نشر؛

با مناسبت.

کلا  دغدغه ها  عوض  می شوند؛
شخصا  دغدغه های  یک  جوان آرمان گرا  را  بیشتر  می پسندم.

خیلی اوقات  ما  هم  در  اشتباهات  دیگران  نقش داریم؛  عزیز!

ماده ی فلان: تشویقات.

ماده ی بهمان: تنبیهات.

این  روزها،  تقریبا  هر  روز،  دقایقی  هستند  که  بسیار  خوش حال ام.

ما  کلاس  نقدهایمان  را  پایین  نمی آوریم. 
این  دلیل  نقد  نشدن  چیزهایی  است  که  در  اینجا  نقد  نشدند.  نقد  همه ی  آن ها  را  به  عنوان  تمریناتی  به  شدت  ساده  به  خواننده   واگذار  می کنیم.

در  حقیقت  بسیار  بیشتر  از  آنچه  گمان  می کنید  به  هم  شبیه هستید.

بیایید  درباره  بد شانسی  صحبت  نکنیم...

جایش  از  تازیانه ای  برای  سر  به  راه  شدن  دوپایی  که  هنوز  امیدی  به  او  هست...

یا

از  فوقش  100  سال  دیگر،  که  جای  جسم  را  می دانیم

یا  

درباره ی  تعریف  خوشبختی

...

هم  حس  صحبت کردن  نیست.

... و  تو  چه  می دانی  که  خوشبختی  چیست.

دلش می خواهد 1 چیزی الآن بنویسد؛

و نمی خواهد دروغ بنویسد؛ 

این را نوشت.

روزی هست در سال که هر انسان به اندازه ی کافی مرتبطی می داند 1تا در آن روز کجاست؛

تا اطلاع ثانوی.

دانستنی هایمان  به  دردتان  نمی خورد؛

و این  مشکل  شماست.

صرف نظر از به درد نخور بودن ما.

جایی  هست؛
میان  بی خیالی  و  دل مشغولی
عقل  و  دل
دیدن  و  ندیدن
خوف  و  رجا
درست  در  مبان  راه  رستگاری، درستی.

سال بدی بود.  دست کم  از  اینجا  که  اینطور  به  نظر  می رسد.

من  نظریه ی  دستور زبان جهانی (UG)  را  به  همه ی  مخلوقات  تعمیم می دهم.

به نظرم  این  راز  خوشرفتاری  خرد  ما،  ریاضیات،  فیزیک  و طبیعت  است؛  در  صورت  وجود.

خصلت  ذهن  آدمی است  که  بر  طبقه بندی  می کوشد.

موجودات  مختلف  1  طبقه  را  با  چشم پوشی  از  برخی  ویژگی ها  یکسان  دانست  و  در  آن  طبقه  گذارد.

وقتی  احمقی  می گوید  1  ریاضیدان  نمی داند  دقیقا  درباره ی  چه چیز  می داند.  کاملا  مشخص  است  که  او  ریاضی نمی داند.  زیرا  آن  ریاضیدان  دقیقا  درباره ی  ریاضی می داند.  موجودات  ریاضی  موجودات  ریاضی هستند؛  یک  نوع  بخصوص.

خطوط  قرمز  مشخص  نیستند؛
شاید  باید  دوباره  رنگشان کرد؛  رنگ  دیگری  شاید.

همه چیز  بهم  مربوط است.  حداقل  در  ذهن.

زمان  هیچ گاه  مشکلی  را  حل  نمی کند.

حال  او  هیچگاه  خوب  نیست؛  او  تنها  بهتر  یا  بدتر  یا  بد  می شود.

قانون  دوم  کشف  احوالات 1تا:

وی  در  جمع  چرند نمی گوید.  چرند  می شنود.

قانون  اول  کشف  احوالات 1تا:

اگر  نوشته هایش  در  واحد  زمان  از  میانگین کل  بیشتر  شد؛  وی  کتاب  و  جزوه ای  در  دست  و  امتحانی  در  پیش دارد.

چیزی  که  باعث  میشه  دنبال  چیزهای  خوب  باشی  اون  احساس  رضایتمندی  از  اون  چیزه؛

پس  صرفا  ایجاد  اون  احساس  کافیه.

دست کم  باید  اینطور باشه!

همیشه  1  وضع  بدتری  هم  هست.
همیشه  چیز  خوبی  برای  از دست دادن داری.

همیشه  دلیلی  برای  شکرگزاری  و  شادی  وجود دارد.



پ.ن:
تقریبا  همیشه  اون  گزاره ی  نخست  درست است.

بسیار  بد  و  رنج آور  است  که  احساس کنی  تمام شده ای  و  به  تکرار  افتاده ای.
دیگران  شاید  دل مردگی اش  می خوانند.

می  گفت  قرن  آتی  قرن  جولان  جبر  در  ریاضیات  است.

1  جبریست  بود.

من  هم  1  دلخوشی  برای  ادامه ی  رشته - گرایشم  نیاز داشتم.

حقیقت  مهم  نیست.  حالا  من  امیدوارانه  جبر  را  در  دستور کار  قرار تر داده ام. انتخابی  در  میان  نبود؛  دلخوشی ای  لازم بود.

جبر خواندن  به  مقدار  زیادی  دل خوش  نیاز دارد؛

چیزی  که  اکنون  در  من  نیست.



لوکال کوهومولوژی  بلدی  یا  توریک آیدیال  فعلا  اسما  آقا  مهندسیم  و  در  عمل  میرزا بنویس...

مجموعه ای  منظم  از  بی نظمی هاست

که

چرا  هم  ندارد

.

...  که  بیش از  هشت  روزی  نیست  حکم  میر نوروزی.


پ.ن:
ما  که  کارمان  سخن در پرده گفتن  است.

حرف هایی  هست  که  در  هر  جایی  نمی توان  بازگویشان کرد؛

حتی  در  اینجا،

حتی  در  جایشان!

یادش  به  خیر!  1  پل  عابر پیاده ای داشتیم:  پل آزادی.

اینجا  هم  داریم،  فقط  از  آن  عبور  نمی کنیم.

در  محضر  استاد  دکتر  مهندس س2و:
قدر  آزادی  خود  را  بدانید.

بد  (x,y,z,t) ای شده.

معمولا راه حل های عجیب  راه حل های  معمولی  افراد  عجیب است.
وجود  افراد  عجیب  در  1  اجتماع  بزرگ  پدیده ای  عادی است.

و  اینکه  من  به  نتاج  بسیار  نا امید کننده  و  خطرناک  ی  رسیده ام.

کارهای   کوچک  برای  مردان  بزرگ

مردان   کوچک  برای  کارهای  بزرگ

هر  روز

بی مکث

1  تحلیل  غیر حرفه ای  از  1  فیلم  مثل  شرح  و  توضیح  1  لطیفه است.

پرسید  آرزویت  در  زندگی  چیست.

مجبور  شد  برایم  بیشتر  توضیح اش بدهد حتی  با  حرکات  دست!

و  من  در  حالی  که  بر  خویشتنداری (از خنده)  کوشش  داشتم  به  این  می اندیشیدم  که  چه  سوال  دخترانه ای!

و  مرتب سازی  لیست.

استقلال فکری،
خوب
نایاب
پرهزینه
در عمل بی فایده

ممکن  است  1  دوربینی  هم  پیدا  شود  و  آینده ای  برای  علم کلام و رجال  مانندی  برای  ریاضیات  ببیند.

آخرین  قضیه ی  فرما  یا  مسئله ی  4  رنگ  را  بیاد آورید.  آیا  شما  اثبات  آن را  دیده  و بررسی  کرده اید؟

- مسئلةٌ یا شیخ!

- بفرما.

- آیا می شود یک دکترای فلسفه یا ریاضی یا ... احمق باشد؟

ـ آری. معمول نیز هست.

(همهمه ی خلق)

تفکر استنتاجی تنها یکی از روش های ریاضی است،
تجسم فضایی یکی،
استقرای تجربی ( آزمون و خطا یا رایانه یاری) یکی دیگر.

آدم یا ریاضی فکر می کند یا فکر نمی کند

ترجیح می دهم تعداد گزینه های ام روی میز، روی میز باشد

این فوقش 100، 120 سال روکاری است؛
اصولا نباید چندان مهم باشد

کلا آدمی نیستم که زیاد تعجب کنه؛
این هفته 2 بار