خصوصیتی احمقانه، شایع و شاید جالب(!):
"اندیشمندی ِ جالب": اندیشه درباره ی چگونگی انجام؛ نه چرایی کاری. اندیشمندی مرتبه ی اول.

پ.ن: که تا می خواهی از آن عبور کنی، یا به محض ورود به حوزه ی چرایی، مرجح است که به هپروت بروی!